Lewe in liefde by die huis
Ek versorg die afgelope 23 jaar ’n weduwee. Sy is my vrou se ma. Ek noem haar "Mamma".
Ek was nie 'n weeskind nie - nie vaderloos of moederloos nie. Om die waarheid te sê, ek het die wonderlikste ouers gehad wat ek glo enigiemand ooit kon gehad het. So wonderlik om die waarheid te sê, dat my ma goed was met my besluit om my skoonma "Mamma" te noem toe sy die eerste keer by ons kom woon het. Dit was my manier om beide liefde en respek aan ons pas verwelkomde huishoudinglid te betoon.
Voordat ons egter by vandag se onderwerp ingaan, het ek 'n vraag vir jou: Wat het Boas, Lasarus, Stefanus, Filippus die evangelis en Dorkas almal in gemeen?
As jy geantwoord het: “Hulle het almal omgegee vir weduwees”, is jy reg.
Ons sal na elkeen van hierdie individue kyk in ons strewe om te verstaan wat dit verg om heelhartig vir weduwees te sorg.
As 'n losser van die bloedverwant het Boas twee weduwees losgekoop:
- Die ouer weduwee, Naomi, en
- Die jonger weduwee, Rut
Lasarus het die verantwoordelikheid aanvaar om vir Maria te sorg toe die sterwende Christus, aan die kruis, haar aan hom toevertrou het
Stefanus en Filippus was deel van die sewe, aan wie die plig gegee is om toesig te hou oor die daaglikse verspreiding aan die weduwees wat aan die sorg van die kerk in Jerusalem toevertrou is.
Dorkas het die weduwees in Joppe bedien
Om vir weduwees te sorg is 'n groot ding in God se hart.
Die verantwoordelikheid om vir weduwees te sorg, is eers uiteengesit in die Boek Deuteronomium, waar Israel geleer is om God lief te hê en om hulle naaste lief te hê.
Deuteronomium 10:18-19:
Hy doen reg aan die wees en die weduwee, en hy het die bywoner lief deur vir hom voedsel en klere te gee.
Wees dus lief vir die bywoner, want julle was bywoners in Egipteland.
Bullinger noem hierdie verse as 'n voorbeeld van die figuur sinekdogee, waar 'n deel (die weduwees, die wese en die bywoner) vir die geheel (al die geteisterdes) gestel word. Dit maak sin as jy daaroor dink.
Weduwees is deel van 'n groter klas van diegene wat 'n gade verloor het, insluitend wewenaars.
Die vaderloses is deel van 'n groter klas weeskinders, insluitend die moederloses.
Die bywoners is deel van 'n groter klas van die eensames, diegene sonder 'n heenkome of mense wat hulle familie kan noem.
God wil tog hê dat ons al hierdie individue moet liefhê en omgee in hul uur van nood, nie waar nie?
Dit gesê, ons fokus in hierdie lering sal op weduwees (en, by uitbreiding, weduwees) wees.
Wat is 'n weduwee? Die Hebreeuse term almanah dui aan dat hy “nie kan praat nie”. 'n Weduwee is iemand wat 'n advokaat in die samelewing verloor het. Sy het dalk 'n man of 'n kind gehad, maar nou bevind sy haar alleen en sukkel om haar nuwe plek te kry. Sy is iemand wat 'n hupstoot kan gebruik, iemand wat 'n bietjie TLC nodig het. En bykomend tot dit, kan sy iemand wees met 'n paar finansiële behoeftes om te begin.
So hoe gee jy om vir so 'n persoon?
BOAZ, NAOMI EN RUTH
In die kultuur van die Bybel het God voorsiening gemaak vir die jong weduwees om weer te trou en 'n gesin groot te maak deur die praktyk van die bloedverwant-verlosser te vestig.
Deuteronomium 25: 5-6:
As broers saamwoon, en een van hulle sterf en het geen seun nie, mag die vrou van die oorledene nie buite die familie met 'n vreemdeling getroud word nie. Haar man se broer moet by haar ingaan en haar as sy vrou neem en die plig van 'n man se broer teenoor haar nakom.
En die eerste seun wat sy baar, moet die naam van sy oorlede broer opvolg, sodat sy naam nie uitgedelg word uit Israel nie.
Boas het die bloedverwant vir die jong weduwee Rut geword.
Rut 4:10, 13:
Ook Rut, die Moabitiese, die weduwee van Maglon, het ek gekoop om my vrou te wees, om die naam van die dooies in sy erfdeel te bestendig, sodat die naam van die dooies nie uitgeroei mag word onder sy broers en uit die poort van sy inheemse plek. Julle is vandag getuies.
Boas het toe vir Rut geneem, en sy het sy vrou geword. En hy het by haar ingegaan, en die Here het haar swangerskap gegee, en sy het 'n seun gebaar.
Deur te besluit om Rut los te koop, het Boas ook verantwoordelikheid geneem vir die versorging van die ouer weduwee in die gesin - haar skoonma Naomi, sy bloedverwant. Dit blyk duidelik uit wat die vroue vir Naomi gesê het, wat hom ’n “hersteller van lewe en ’n voedster van jou oudag” genoem het.
Rut 4:14-16:
Toe sê die vroue vir Naomi: Geloofd sy die Here wat jou vandag nie sonder 'n verlosser gelaat het nie, en mag sy Naam bekend word in Israel!
Hy sal vir jou 'n hersteller van die lewe en 'n voeder van jou ouderdom wees, want jou skoondogter wat jou liefhet, wat vir jou meer is as sewe seuns, het hom gebaar.”
Toe neem Naomi die kind en sit hom op haar skoot en word sy verpleegster.
Naomi was duidelik nie net een of ander maat in hierdie poging nie. Sy het die voorreg gehad om 'n deurslaggewende rol te hê in die versorging en ontwikkeling van Rut en Boas se seun Obed - wat grootgeword het om die oupa van Dawid te word.
So sorg God vir weduwees op enige ouderdom, of hulle jonk of oud is.
LASARUS EN MARIA
Niemand het ooit meer sy moeder liefgehad en vir hom gesorg as wat die Here Jesus Christus sy moeder Maria gehad het nie. En tog het die aard van sy plig om die mensdom te verlos 'n sekere afstand in hul verhouding geplaas wat geen gewone ma en seun sou hoef te navigeer nie. Hy sou vir haar sorg in haar weduweeskap, nie deur aan die lewe en op aarde te bly om verantwoordelikheid vir haar te neem nie, maar deur haar heer en verlosser te word na haar wedergeboorte op Pinksterdag. Wat 'n wonderlike Verlosser!
As die oudste in sy gesin was Jesus Christus verantwoordelik vir die versorging van sy weduwee-moeder. Die woordewisseling aan die kruis tussen die Here en die dissipel vir wie hy lief was om seker te maak dit sal na sy vertrek versorg word, is uiters aangrypend.
John 19: 26-27:
Toe Jesus sy moeder en die dissipel vir wie Hy liefgehad het naby sien staan, sê Hy vir sy moeder: Vrou, kyk, jou seun!
Toe sê Hy vir die dissipel: Kyk, jou moeder! En van daardie uur af het die dissipel haar na sy eie huis geneem.
Lasarus is die enigste man in die Evangelies van wie daar uitdruklik gesê word dat Jesus hom liefgehad het.
John 11: 5:
En Jesus het Martha en haar suster en Lasarus liefgehad.
Om hierdie rede moet Lasarus die “seun” wees wat in Johannes 19:26-27 genoem word.
In hierdie twee kort verse kan baie geleer word oor hoe werklik Jesus vir sy moeder omgegee en voorsiening gemaak het.
Jesus bring die punt terug deur vir Maria te sê "Kyk, jou seun" en deur vir Lasarus te sê "Kyk, jou moeder." Let op dat hy Maria "vrou" noem - 'n term van respek - eerder as "moeder" om beide Lasarus en Maria te help om die feit te verstaan dat hy van nou af inderdaad die rol van 'n seun vir haar sal moet aanneem. aan.
Jesus het vier broers gehad – Jakobus, Judas, Simon en Josef – en ten minste drie susters. Hoekom het hy nie sy ma aan een van hulle toevertrou nie? Miskien omdat hulle nog nie geglo het nie.
Ons weet uit Handelinge 1 dat Maria en die Here se broers in die dae voor Pinkster saam met die dissipels bymekaar was, maar wat van voor dit? Het Jesus se broers en susters gedurende die Evangelieperiode geglo?
Ons kan nie seker weet nie, maar ons weet wel uit 1 Korintiërs 15 dat dit eers na die opstanding was dat Jesus in sy nuwe liggaam aan sy broer Jakobus verskyn het - en dit was sekerlik 'n keerpunt, nie net vir Jakobus nie, maar vir al Jesus se broers en susters. .
Dit was in elk geval sekerlik openbaring dat Lasarus “die man” was om vir Maria te sorg na Jesus se kruisdood.
Dit sou vir Maria 'n seën gewees het om saam met Lasarus te wees om 'n aantal redes:
As die dissipel vir wie Jesus liefgehad het, was hy ongetwyfeld self 'n individu van groot liefde en deernis.
Sy susters Maria en Marta was ook wonderlike dissipels, baie geliefd onder die Here, en kon bedags vroulike metgeselle vir sy ma wees.
In die dae voor die opstanding het Lasarus as lewende bewys vir Maria gestaan dat God die dooies opwek.
Lasarus en sy susters het in Betanië gewoon, wat die plek is waarvandaan Christus sowat vyftig dae later sou opvaar.
As hierdie faktore in ag geneem word, is daar geen twyfel dat Jesus Christus sy uiterste bes gedoen het vir God se hoogste met betrekking tot sy moeder se sorg na sy naderende dood nie.
STEPHEN, PHILIP EN DIE WEWEWEWE-HEILIGES TE JERUSALEM
Het jy al ooit stilgestaan om te dink aan wat die ingebruikneming van die sewe in Handelinge 6 veroorsaak het – die eerste sulke genoemde groep leiers wat in die kerk genoem word sedert die roeping van die twaalf?
Jy het reg geraai, dit was die sorg van die weduwees! God moet dink dat dit vir ons baie belangrik is om hierdie plig na te kom.
Handelinge 6: 1-3:
Nou in hierdie dae toe die dissipels in getal toegeneem het, het 'n klag deur die Helleniste teen die Hebreërs ontstaan omdat hulle weduwees in die daaglikse verspreiding verwaarloos is.
En die twaalf het die volle getal van die dissipels geroep en gesê: Dit is nie reg dat ons moet ophou om die woord van God te verkondig om tafels te bedien nie.
Daarom, broeders, kies uit julle sewe manne van goeie naam, vol van die Gees en van wysheid, wat ons vir hierdie plig sal aanstel.
Let op wie die werk gekry het: "sewe mans." Dit is nie te sê dat vroue geen betrokkenheid gehad het nie. Maar soos in die ander gevalle wat ons tot dusver gesien het, moes die mans aan die voorpunt wees om vir die weduwees te sorg. Wat het die weduwees in elk geval verloor? Hulle manne! Dit was dus eers die manne in die kerk wat moes inspring om die weduwees se behoeftes te bepleit, voorsien en liefdevol te versorg.
En wie was die manne wat die taak gekry het om hierdie werk te vervul? Hulle word beskryf as:
“van goeie aansien” (v.3)
“vol van die Gees en van wysheid” (v. 3)
“vol van geloof van en van die Heilige Gees” (v. 5)
Met ander woorde, slapers hoef nie aansoek te doen nie! God het nie met hierdie posbeskrywing gemors nie. Net die beste vir God se weduwees!
En wat was die resultaat toe hulle dit reggekry het?
Hand 6: 7:
En die woord van God het aanhou toeneem, en die getal van die dissipels het baie vermeerder in Jerusalem, en baie van die priesters het gehoorsaam geword aan die geloof.
DORCAS EN DIE WEWE VAN JOPPA
Soos Stefanus en Filippus, was Dorkas 'n Griekssprekende Judeër - die eerste genoemde vroulike Grieks, wat in werklikheid in die Nuwe Testament genoem word. En, soos Stephen en Philip, het sy 'n groot impak gehad vanweë die grootheid van haar groot, groot, wonderlike hart.
Handelinge 6: 36-42:
En daar was in Joppe 'n dissipel met die naam van Tabita, wat, vertaal, beteken Dorkas. Sy was vol goeie werke en dade van liefdadigheid.
In daardie dae het sy siek geword en gesterf, en nadat hulle haar gewas het, het hulle haar in 'n bovertrek neergelê.
Aangesien Lidda naby Joppe was, het die dissipels, toe hulle hoor dat Petrus daar was, twee manne na hom gestuur en hom aangespoor: Kom asseblief sonder versuim na ons toe.
Toe het Petrus opgestaan en saam met hulle gegaan. En toe hy daar aankom, het hulle hom na die bovertrek geneem. Al die weduwees het langs hom gestaan en huil en tunieks en ander klere gewys wat Dorkas gemaak het terwyl sy by hulle was.
Maar Petrus het hulle almal buite gesit en neergekniel en gebid; en hy het na die liggaam omgedraai en gesê: Tabita, staan op. En sy het haar oë oopgemaak, en toe sy Petrus sien, gaan sit sy regop.
En hy het haar sy hand gegee en haar opgerig. Toe het hy die heiliges en weduwees geroep en haar lewend voorgestel.
En dit het bekend geword in die hele Joppe, en baie het in die Here geglo.
Was Dorkas self 'n weduwee? Die Skrif sê dit nie vir ons nie. Maar dit is onbetwisbaar dat sy baie geliefd was by die weduwees met wie sy geselskap gehou het en vir wie sy 'n groot voorbeeld was.
SORG VANDAG VIR DIE WEWE
Dit sou vir my onmoontlik wees om alles te deel wat gebeur het sedert ons die eerste keer besluit het om Ma te nooi om by ons te bly; maar ek het gedink dit sal die moeite werd wees om van ons persoonlike ervarings te deel net om jou 'n klein venster te gee in hoe dit is om 'n dak te deel en harte te deel met 'n gelowige ouer oor baie jare.
Toe Marilyn se pa in 1993 aan die slaap geraak het, was ons bekommerd oor Ma wat op haar eie halfpad om die wêreld in Maleisië woon. Met geen broers en susters om vir haar daar te sorg nie, sou haar naaste familielede wat haar dalk ingeneem het haar broers en susters gewees het, van wie baie oor die wêreld in verskeie lande versprei was.
God was die een wat dit op my hart geplaas het om 'n besluit te neem. "Liefie," het ek gesê, "ek dink regtig ons moet jou ma kry om by ons te kom woon." En dit was dit; ons was albei saamgestem. Natuurlik moes ons Ma oortuig dat ons haar regtig wou hê; maar dit het uiteindelik ook uitgewerk toe ons vir haar sê sy is vry om aanvanklik net te kom kuier en dan te kyk hoe dit gaan. Dit het drie jaar geneem vir al die papierwerk om by die Immigrasie- en Naturalisasiediens deur te gaan, maar uiteindelik kon ons in 1996 vir Ma saam met ons 9-jarige en 12-jarige dogters in ons huis verwelkom. Dit het sedertdien geblyk een van die mees belangrike besluite van ons lewens te wees.
Daar was geen voorwaardes toe ons die uitnodiging aan Ma gerig het om by ons te bly nie. Ons het nie verwag dat sy aktief by ons gemeenskap betrokke sou raak nie, want dit was nie 'n voorwaarde dat sy ons huis deel nie. Trouens, ons het haar aktief ontmoedig om dit vir die eerste paar maande te doen totdat dit duidelik geword het dat dit haar ware begeerte was.
Toe die tyd aanbreek dat ons dogters groot geword het en die huis verlaat het, het Ma gewonder of sy dalk haar doel bereik het om by ons te woon. Ons het haar verseker dat dit nie die geval is nie; dat die rede waarom sy hier was, bloot was omdat sy ons familie was, omdat sy ons ma was. Vandag het ons eintlik meer van ons getroude lewe spandeer om 'n huis met Ma te deel as die jare voor dit - en ons is verreweg die ryker daarvoor.
Hier is net 'n paar van die voordele wat ons ervaar het dat ons ma by ons woon:
- Die impak van haar gebede op ons gesin en gemeenskap
- Die leer en blootstelling vir ons kinders wat grootword en die hele huis saam deel
- Binding met haar kleinkinders en agterkleinkinders
- Haar getuie in die buurt (vertel almal van die Woord en van gemeenskap)
- Haar geloof vir 'n gesonde liggaam en 'n gesonde gees (nou 92)
- Haar onvoorwaardelike gee van die klein reserwes wat sy hier het
- Haar gesindheid van dankbaarheid vir die Woord
- Haar daaglikse bydraes waar sy kan - vee, kook, naaldwerk
- Dien as "almal se ouma"
- Sy verbind ons met die breër familie regoor die wêreld/aan die familiegeskiedenis
- Haar geduld – neem tyd om teen 'n stadiger pas te leef
- Die waarde van gesprek en om die Woord met mekaar te spreek
- Haar voorbeeld van eenvoud om aan haar behoefte te voldoen — het nie die nuutste in materiële dinge nodig nie
- Haar vergifnis vir ons in die dag-tot-dag sake van ons lewe saam
- Noudat ek afgetree is, haar geselskap gedurende die dag
Een ding om te onthou van die weduwee se sorg is dat dit 'n tweerigtingstraat is: jy gee om vir die weduwee, maar die weduwee sorg ook vir jou. En is dit nie maar die manier wat God bedoel het nie?
Responses