In my werk bestuur ek baie verskillende programme, en ek het die geleentheid om 'n verskeidenheid voorgraadse studente te mentor. En een ding wat ek doen met die studente met wie ek werk, is, ek moedig hulle aan om eienaarskap te neem van sommige van die uitreikaktiwiteite waarmee ek hulle my help uitvoer. Toe ek nadink oor die samestelling van hierdie lering, het ek besef dat die strategie wat ek met hierdie studente gebruik baie soos ons temavers vir hierdie naweek, II Timoteus 2:2, is: “En die dinge wat jy van my gehoor het onder baie getuies, dra dit ook toe aan getroue manne wat in staat sal wees om ook ander te leer.”
Dit is die heel laaste deel van hierdie vers waarop ek regtig daarna streef om saam met hulle te fokus: om ander ook te kan leer. Ek wil hulle leer, of dit nou in die werk met die vrywilligers is wat hulle onderrig, om uit te gaan na die skool om hierdie lesse te doen; of dit is om mekaar te help, want ek het twee studente wat tans saam met my werk wat saamwerk. Om hulle aan te moedig om eienaarskap te neem, poog ek om duidelik te begin met kommunikasie so vroeg as wat hulle my ontmoet, wat dikwels in die onderhoudstadium is wanneer hulle vir hul pos by my aansoek doen.
Tydens die onderhoudsproses daag ek hulle uit deur hulle spesifiek te vra om eienaarskap te neem van 'n laerskool-uitreikprogram wat ons bedryf genaamd Wetenskaplike denkers. Nou stuur hierdie program nagraadse en voorgraadse wetenskap- en wiskundevrywilligers twee keer per maand na 'n laerskool in die middestad om praktiese wetenskaplesse te doen. Nou, wat hierdie studente eintlik doen en al die logistiek van die koördinering van hierdie redelik groot projek is nie naastenby so belangrik soos die vaardighede en selfvertroue wat hulle opdoen net deur gevra te word om 'n program soos hierdie te bestuur nie.
My doel om met hulle te werk is om hulle te laat weet dat hulle my volle ondersteuning het in wat hulle ook al doen en ook om 'n rolmodel vir hulle te wees, en dit gebeur natuurlik soos ons in die boek Handelinge sien, organies, net deur die lewe te leef saam en saam wees. Hulle sien my en die ander programme wat ek bestuur, beide suksesse en mislukkings. Ek wonder dikwels of die opleiding wat hulle van my ontvang vir hulle van waarde is. Hulle is wetenskap- en ingenieurstudente, en ek laat hulle uitreikaktiwiteite doen. Dit strook nie noodwendig met hul toekomstige loopbaandoelwitte nie. So, wat ons doen, is dat ons fokus op die sagter vaardighede wat oor 'n verskeidenheid dissiplines vertaal word.
Aangesien hulle wetenskap hoofvakke is en hulle 'n baie vol kursusvrag het en hulle steeds twintig tot dertig uur per week insit om saam met my te werk, leer ek hulle eers tydsbestuur en prioriteit. Ek wil hê hulle moet prioritiseer wat hulle saam met my op die werk doen. Of dit nou dele van die uitreikprogram is wat hulle uitvoer, of ander klein take wat ek aan hulle sal gee om my te help om 'n ander program te bestuur, ek wil ook hê hulle moet gemaklik wees om vir my te sê, nee. As hulle te veel op hul bord het, verwag ek dat hulle vir my sê: “Ek het alles wat ek kan hanteer, en as jy my enigiets anders gee, gaan dit nie goed gedoen word nie.” Al is hulle net voorgraadse studente-assistente, daag ek hulle ook uit om te kyk of hulle meer effektief kan wees as hulle hulself gehelp het en of hulle van hul take kan delegeer.
So onlangs, hierdie herfs in hierdie elementêre uitreikprogram wat ons doen, is daar een dag wat 'n groot wetenskapgeleentheid is wat vyftig vrywilligers vereis om uit te gaan na die skool en baie logistieke organisasie te doen. Nou in die verlede het my studente-assistent basies die grootste deel van die beplanning hiervoor geneem. Hierdie jaar het ons 'n studenteadvieskomitee saamgestel om hulle te help met al die logistieke besonderhede sodat hulle daardie meer bestuursrol kan aanneem en daardie ervaring kan opdoen en steeds die hulp kan kry wat hulle nodig het. Dit het natuurlik die vaardigheid van spanwerk gebou. Hierdie semester het ek die geleentheid gehad om eerstehands te aanskou die resultate van die opleiding wat aan hierdie studente verskaf is.
Deur die beginsel te gebruik om ook ander te onderrig, kon ons hierdie program uitbrei. My huidige studente-assistent (omdat sy 'n voorgraadse student is) sal hierdie lente gradueer. Ek het genoem dat ek twee studente gehad het. Die tweede student is die een wat onlangs aangestel is wat in die herfs self sal oorneem, en ek het haar opdrag gegee om die nuwe student in haar hele werk te mentor. Dit was wonderlik om haar groei te sien, aangesien sy gefloreer het in hierdie rol om 'n mentor te wees.
Dis een persoonlike voorbeeld uit my lewe. Maar ons is hier vir 'n naweek van leierskap, so hoe kan ons dit wat ons hierdie naweek leer gebruik om ander met wie ons in ons daaglikse lewe werk aan te moedig om eienaarskap te neem wanneer dit by die Woord kom? Wel, sommige strategieë wat ons het, is dat ons vroegtydig duidelik kan kommunikeer, ons kan hulle help om te besluit wat die prioriteit is in die organisering van 'n geleentheid en delegeer of hulp vra wanneer dit nodig is. Ons kan ook mekaar se lang pakke aanmoedig deur hulle die vryheid en buigsaamheid te gee om op hul eie met kreatiewe oplossings vorendag te kom en hul kreatiewe oplossings te neem. So, kom ons gaan uit en gee die Woord wat ons ken oor aan getroue manne wat in staat sal wees om ook ander te leer.
Responses